بزرگترین و مهم ترین دغدغه ی شرکت های بازرگانی بحث های قیمت گذاری و انبارش موجودی های کالاهایشان هست که در اصول حسابداری روش های قیمت گذاری روش میانگین موزون ، fifo ، lifo و شناسایی ویژه معرفی شده است و روش های انبارشی که در اصول حسابداری معرفی شده روش ثبت دائمی و ادواری هست

روش های ثبت و نگهداری و روش های قیمت گذاری:

ما دو روش ثبت و نگهداری  و چهار روش قیمت گذاری داریم قبل از اینکه مشکل شرکت های بازرگانی را باز کنیم لازم که راجع به روش های قیمت گذاری و روش های انبارش اطلاعاتی کسب کنیم

روش قیمت گذاری چیست:

منظور از روش های قیمت گذاری این هست که بهای تمام شده  کالایی را که از شرکت بابت فروش خارج می شود چگونه محاسبه کنیم  آیا بر اساس میانگین موزون قیمت هایی که خریداری شده و وارد انبار شده  یا بر اساس روش فایفو که گفته شده اولین صادره از اولین وارده بر اساس قیمت های خرید اولیه کالا (یعنی کالاهایی که زودتر از کالا های دیگر خریدیم) یا براساس روش لایفو آخرین قیمتی که وارد انبار شده و یا اینکه تک تک کالاهایی را که میفروشیم بهای تمام شده آن کالا را بتوانیم به صورت شناسایی ویژه مشخص کنیم و  اهمیت این قیمت گذاری انقدر زیاد است که سود و زیان یک شرکت بازرگانی بر اساس آن تعیین میشود یعنی اگر ما قیمت گذاری صحیح و اصولی و درستی داشته باشیم براساس یکی از این روش ها طبیعتا سود خالص و یا زیان خالص شرکت دقیقا مشخص می شود  و از طرفی ارزش جنس هایی که در انبار ما باقی مانده است یکی از نکات قابل ذکر این هست که ما فقط از یکی از این روش ها طبق اصول حسابداری می توانیم  استفاده کنیم  استفاده توامانه از چند روش طبق اصول حسابداری امکان پذیر نیست و غیرممکن است و کار را اشتباه میکند

روش های نگهداری:

روش های نگهداری که بحث روش دائمی و ادواری هست منظور این است که چنانچه کالایی که از انبار شما خارج و یا به آن وارد می شود در هر لحظه قیمت گذاری می شود  و ارزش انبار شما هر لحظه مشخص باشد باید از روش ثبت دائمی استفاده کنید و چنانچه هر  لحظه ای که انبار گردانی کردید کالاهای خود را قیمت گذاری کنید و سود و زیان شرکت خود را صرفا در لحظه ی انبار گردانی محاسبه نمایید یعنی لحظه به لحظه و فاکتور به فاکتور قیمت کالاهای شما مشخص نباشد اصطلاحا روش ثبت ادواری میگویند که روش ثبت ادواری برای شرکت های  بازرگانی که معمولا انبار ندارند استفاده می شود یا نهایتا اگر انبار دارند امکانات لازم برای انبارش و نیروی انسانی و متخصص برای قیمت گذاری کالا به کالا ندارند از این روش استفاده می شود و نقطه ضعف این روش این هست که تا زمانی که انبارگردانی نکنید امکان تعیین سود و زیان شرکت و ارزش انبار شرکت وجود ندارد ولی در روش دائمی هر لحظه این موضوع امکان پذیر است با توجه به این توضیحات مقدماتی متوجه میشویم که دغدغه اصلی شرکت های بازرگانی بحث ارزش گذاری کالاها در انبار و ارزش گذاری کالا ها در زمان خروج از انبار است  به عبارت دیگر اگر ارزش گذاری صحیحی توسط روش های ارزیابی انجام بشود تفاضل بهای تمام شده که از روش ارزیابی استخراج شده با  بهای فروش کالا که در فاکتور فروش قید شده سود ناویژه یا سود ناخالص فروش آن کالا را تشکیل می دهد پس در واقع حل مشکل قیمت گذاری انبار و تعیین سود و زیان دقیق چه به لحظه ای و چه در انبارگردانی توسط شرکت های بازرگانی بزرگترین مشکل و دغدغه این شرکت هاست و توضیحاتی در قسمت راه حل شرکت های بازرگانی که توسط نرم افزار ساما سیستم قابل انجام است به شما خواهیم داد.